Σας παρουσιάζω την πολυπόθητη κριτική για την πλέον 1# ταινία στον κόσμο, την Barbie. Γενικά ήταν αρκετά διασκεδαστική (ακόμα χορεύω στον ρυθμό του Dance The Night της Dua Lipa). Να επισημάνω ότι είναι καθαρά δική μου άποψη και ο καθένας από εμάς μπορεί να την εξέλαβε διαφορετικά.
Υπόθεση:
Η ταινία διαδραματίζεται στην Barbieland, μια ουτοπία όπου κάθε Barbie έχει μια καταπληκτική δουλειά και στην οποία όλα τα θέματα φεμινισμού και ισότητας έχουν λυθεί όπως σχολιάζει ειρωνικά η αφηγήτρια. Όλα κυλούν ήρεμα μέχρι που η πρωταγωνίστρια, η Barbie Στερεότυπο δεν είναι πια τέλεια. Η μόνη λύση για να διορθωθεί αυτό είναι να βγει στον πραγματικό κόσμο όπου θα βρει την αιτία της κατάστασής της. Η Barbie με τον Κεν πράγματι έρχονται σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο και όλα ανατρέπονται. Έρχονται σε επαφή με τα αληθινά συναισθήματα, την πατριαρχία και αυτό τους αλλάζει.

Είναι μια φεμινιστική ταινία;
Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα είναι ότι τονίζει την διαφορά μεταξύ του κόσμου της Barbie και του πραγματικού κόσμου. Δίνει έμφαση σε συχνά φαινόμενα όπως το catcalling αλλά και στους ανδροκρατούμενους επαγγελματικούς τομείς. Είναι πολύ ευχάριστο που περνάει τέτοια μηνύματα καθώς δίνει την ευκαιρία στα νεαρά άτομα που την παρακολουθούν να ψάξουν αυτές τις έννοιες και να προβληματιστούν σχετικά με το πως λειτουργεί ο κόσμος τη σημερινή εποχή. Σίγουρα βέβαια, έπαιξε ρόλο και το απίστευτο marketing που έγινε πριν ακόμα προβληθεί η ταινία, που προσπαθούσε να μας πείσει ότι θα δούμε την Barbie σαν την απόλυτη φεμινιστική μορφή που τα βάζει με την πατριαρχία. Ήταν σίγουρα φεμινιστική ταινία αλλά υπάρχουν και άλλες ταινίες με βαθύτερα νοήματα.

Υποστηρίζει ο Κεν την πατριαρχία;
Ο Κεν στην αρχή φαίνεται να εντυπωσιάζεται με την πατριαρχία. Γίνεται ένας σεξιστής άνδρας στην προσπάθειά του να γίνει κάτι. Το καταλαβαίνει και ίδιος καθώς όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο τέλος της ταινίας “Όταν έμαθα ότι η πατριαρχία δεν έχει να κάνει με άλογα απογοητεύτηκα”. Αυτό μας δίνει ένα βαθύτερο νόημα, ότι η πατριαρχία δεν σε κάνει πιο σπουδαίο ή διάσημο.


Είναι ευχάριστη;
Την είδα ευχάριστα, είχε πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή αλλά και χιούμορ. Η Margot Robbie (Barbie) και ο Ryan Gosling (Κεν) ήταν γεννημένοι για αυτούς τους ρόλους. 

Τα δυνατά σημεία της ταινίας:
Λάτρεψα τον γεμάτο νοήματα μονόλογο της America Ferrara αλλά και τον διάλογο της Ρουθ με την Barbie. Η Barbie στο τέλος, αποφασίζει να αρχίσει την δικιά της ζωή όπου “θέλει να είναι αυτή που οραματίζεται και όχι μια ιδέα”. Η φράση που μου έμεινε από όλη την ταινία είναι “Είναι κυριολεκτικά αδύνατο να είσαι γυναίκα. Είσαι τόσο όμορφη και τόσο έξυπνη και με σκοτώνει που δεν νομίζεις ότι είσαι αρκετά καλή.”

Ο μονόλογος της America Ferrara:
Είναι κυριολεκτικά αδύνατο να είσαι γυναίκα. Είσαι τόσο όμορφη, και τόσο έξυπνη, και με σκοτώνει που νομίζεις ότι δεν είσαι αρκετή. Λες και πρέπει να είμαστε πάντα εξαιρετικές, αλλά με κάποιο τρόπο το κάνουμε πάντα λάθος.
Πρέπει να είσαι αδύνατη, αλλά όχι πολύ αδύνατη. Και ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι θέλεις να είσαι αδύνατη. Πρέπει να λες ότι θέλεις να είσαι υγιής, αλλά επίσης πρέπει και να είσαι αδύνατη. Πρέπει να έχεις χρήματα, αλλά δεν μπορείς να ζητάς χρήματα γιατί είναι άσχημο. Πρέπει να είσαι αφεντικό, αλλά δεν μπορείς να είσαι κακιά. Πρέπει να ηγείσαι, αλλά δεν μπορείς να φιμώνεις τις ιδέες των άλλων. Πρέπει να σου αρέσει να είσαι μητέρα, αλλά να μην μιλάς για τα παιδιά σου συνεχώς.
Πρέπει να είσαι γυναίκα καριέρας, αλλά και να προσέχεις πάντα τους άλλους. Πρέπει να μιλάς για την κακή συμπεριφορά των ανδρών, κάτι που είναι τρελό, αλλά αν το κάνεις αυτό, σε κατηγορούν ότι γκρινιάζεις.
Πρέπει να είσαι όμορφη για τους άντρες, αλλά όχι τόσο όμορφη ώστε να τους προκαλείς ή να απειλείς άλλες γυναίκες επειδή πρέπει να είσαι και κομμάτι της γυναικείας κοινότητας.
Αλλά πάντα να ξεχωρίζεις και να είσαι πάντα ευγνώμων. Αλλά να μην ξεχνάς ότι το σύστημα είναι σαθρό. Οπότε να βρεις έναν τρόπο να το αναγνωρίσεις αυτό, αλλά και να είσαι πάντα ευγνώμων.
Δεν πρέπει ποτέ να γερνάς, να μην είσαι ποτέ αγενής, ποτέ να μην περιαυτολογείς, να μην είσαι εγωίστρια, ποτέ να μην πέσεις, να μην αποτύχεις, να μην δείξεις φόβο, να μην ξεπεράσεις ποτέ το όριο. Είναι πολύ δύσκολο! Είναι πολύ αντιφατικό και κανείς δεν σου δίνει μετάλλιο ή δεν σου λέει ευχαριστώ! Και αποδεικνύεται ότι όχι μόνο τα κάνεις όλα λάθος, αλλά και για όλα φταις εσύ.
Και αν όλα αυτά ισχύουν και για μια κούκλα που απλώς αντιπροσωπεύει τις γυναίκες, τότε δεν ξέρω καν».
Δείτε την κριτική και τον μονόλογο σε ποστ:






Εσύ παρακολούθησες την ταινία; Ποια είναι η γνώμη σου; Γράψε μας στα σχόλια!